Ria

Wie ben ik?

Ik ben Ria Lemans. Geboren op 22-04-1952.

Als 4 jarig kind werd ik ziek, een jaar lang werd mijn bed mijn vertrouwde plek, waarvan 3 maanden in het ziekenhuis omdat ik niet meer kon lopen. In mijn 12e levensjaar werd ik genezen verklaard. Deze periode heeft mijn leven gekleurd. Met ups en downs.

Begin jaren ’90 werd ik weer ziek. Dit duurde ook weer jaren, waarin ik maar langzaam herstelde.
Tijdens deze herstel periode kwam ik in aanraking met “Voetreflextherapie”. Dit was soms heftig, maar wel helend. Mede ook door de gesprekken en daardoor beter inzicht in mijzelf.
Tijdens één van deze sessies, maakte ik een opmerking: “Wat is dit ontzettend mooi werk, als ik jonger was, wat zou ik dit dan graag doen”.
Waarom zou je het nu niet gaan doen? Was de opmerking van mijn therapeut. Je hebt er de vooropleiding en de interesse in mensen voor. Nog te ziek en té oud, was mijn antwoord. Kort maar krachtig.
Maar hier begon het dus wel te kriebelen.

Ik begon aan een voetreflex cursus in de buurt, helemaal nog niet bezig met een eigen praktijk. Aan het eind van deze cursus, kwamen er al vreemde mensen om te vragen, kun je ook wat voor mij betekenen.

Hierdoor werd ik verrast en moest ik nadenken, wilde ik dat wel? Al snel kwam ik tot het besef, JA, dit zou ik graag willen. Ik heb me daarom ingeschreven in een officiële Voetreflex opleiding en dit was mijn start in 2000. Het was mij op mijn lijf geschreven. Door te werken als Voetreflex therapeut kwam ik toch enkele hiaten tegen, problemen die moeilijker op te lossen waren. Tijdens een beurs kwam ik de Bio-Resonant therapie tegen. Het leek wel of ik hierdoor werd gegrepen. Dit was mijn oplossing en begon in 2002 mijn werk als Voetreflex therapeut te combineren met Bio-Resonant therapie.

Achteraf besefte ik pas, dat ik ziek moest worden, om mijn doel in het leven te vinden. Nu, door het werken met mijn cliënten, kwam mijn gevoeligheid véél sterker naar voren. Ik merkte dat ik op mijn intuïtie kon vertrouwen. Deze gevoeligheid had ik altijd al, maar vond dat maar lastig en vervelend. Ik wilde niet anders zijn dan anderen en wist niet hoe ik daar vanaf kon komen. Als kind zag ik al gezichten, terwijl ik bijna in slaap viel. Doodeng!!! Maar nu leerde ik, hoe ik hier mee om kon gaan en wilde ik er niet meer vanaf. Nu maakte het mij sterker en groeide ik geestelijk en werd ik onafhankelijker, het boeide mij niet meer, van wat mensen wel niet dachten van mij.

Deze gevoeligheid en daardoor een direct contact met mijn Gids en het Universum loopt door alle behandelingen die ik geef, heen. Ik maak mensen vaak attent op hun beschermengelen en de kracht van het universum of “God”. Als er overleden personen aan komen kloppen, omdat zij een boodschap hebben, mag ik deze doorgeven. Ik vraag dan aan mijn Gids of deze persoon het nodig heeft om dit te horen en of deze persoon er open voor staat om dit te horen.
U als cliënt hebt zeggenschap of u dit wil horen. Ik ga dan voorzichtig te werk, met mijn vragen.
Er word u niets opgedrongen.

Lieve groet allen Ria Lemans

Hebt u vragen, dan kunt u altijd bellen of mailen.